Μια διαφορετική Μ.Πέμπτη… χθες στο κέντρο της Αθήνας εν μέσω καραντίνας. Είμαι 1,5 χρόνο τώρα στην παρέα του “ΠΛΗΣΙΟΝ” και πάντα διαπιστώνω ότι παίρνω παραπάνω απ’ ό,τι δίνω. Έτσι και χθες, εκτός από την πάντα καλή συντροφιά των εθελοντών, αλλά και των ανθρώπων του κέντρου της Αθήνας που ουσιαστικά είναι φίλοι μας, η εμπειρία της καθιερωμένης γύρας ήταν ένα “κέρδος”. Στο Μεταξουργείο, σε μια από τις στάσεις μας, παραταγμένοι αρκετοί αστυνομικοί μας είπαν ότι πέρασαν ήδη άλλες ομάδες και έδωσαν φαγητό σε δύο συνανθρώπους μας που μένουν στον δρόμο στην πλατεία Καραϊσκάκη. Για να μας επιτρέψουν την πρόσβαση τούς είπαμε ότι το φαγητό που τους πηγαίναμε είναι το “αγαπημένο” τους. Ούτως ή άλλως η ουσία ήταν να τους δούμε, να τους μιλήσουμε και να σπάσουμε μαζί τους χρωματιστά πασχαλινά αυγά. Και όντως έτσι έγινε. Οι άνθρωποι έζησαν μια πολύ μικρή έκφανση της “κανονικής” οικογενειακής πασχαλινής περιόδου. Για μας ήταν κάτι φυσιολογικό, αφού έτσι λειτουργούμε ως παρέα και ομάδα σε κάθε ευκαιρία. Φεύγοντας διαπιστώσαμε πως οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν και κάποιοι είχαν δακρύσει προσπαθώντας να το κρύψουν… Χαιρετηθήκαμε ευγενικά και συνεχίσαμε τη γύρα μας. Στην υπόλοιπη γύρα συνεχίσαμε να σπάμε αυγά, τα οποία προσέφερε μια ομάδα μαθητών, να δίνουμε φαγητό και άλλα “καλούδια” και να περνάμε όμορφες στιγμές με τους άστεγους φίλους μας στο κέντρο. Η ώρα έφτασε 00.40 για να πάρουμε τον δρόμο τους γυρισμού προς τα σπίτια μας. Είναι σημαντικό να “ανήκεις” κάπου που έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις μια τέτοια Μ. Πέμπτη μέσα σε μια δύσκολη κατάσταση για όλους, μακριά από τους ανθρώπους που αγαπάς. Τελικά δε μένεις ποτέ μόνος σου. Καλή Ανάσταση! (μήνυμα εθελοντή μας καθηγητή πληροφορικής)
Δράσεις Πλησίον Street Work
Σκουπίζοντας δάκρυα μέσα στην πόλη.
