Τρεις μονογονεϊκές οικογένειες φιλοξενήθηκαν σήμερα από τον καταυλισμό της Ριτσώνας. Γνωριστήκαμε για πρώτη φορά χθες.
Γέλια χαρές πολλές φωτογραφίες αλλά και δάκρυα αγκαλιές και κλάματα. Γιαγιάδες παππούδες παιδάκια φωνές και ανθρώπινα δράματα. Δασκάλες oi δύο, γιατρός η τρίτη.
Τραγικό να κυκλοφορούν φίδια στο καταυλισμό στη Ριτσώνα. Και μιλάμε για γυναίκες χωρίς άνδρες με τα παιδιά τους…. Περιγραφές ανατριχιαστικές το πέρασμα στο Αιγαίο τα 600 ευρώ το άτομο, ο άνδρας που σκοτώθηκε από βομβαρδισμό, η νεαρή γιατρός με το θλιμένο πρόσωπο και με τα δύο κοριτσάκια που δεν έχουν ξεπεράσει το θάνατο του μπαμπά που τον αναζητούν, που τρέμουν τα φίδια και ολα τα υπόλοιπα της ελληνικής υπαίθρου, σκορπιούς κουνούπια κλπ. Οι υπέροχες στιγμές που μιλήσανε και είδαν μέσω Skype τους συγγενείς στη Γερμανία και στη Δανία τα χαμένα όνειρα και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο σκοντάφτει σε μια Ευρώπη που τους σόκαρε καθώς από το πλοίο τους πήγαν κατευθείαν στη Ριτσώνα σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Έτσι είναι η Ευρώπη ρωτούσαν με θλίψη, παράπονο και αγωνία για το μέλλον.
Αγκαλιές και φιλιά και κλάματα στο προσωρινό χωρισμό ενώ η μικρή έκλαιγε απαρηγόρητη που επέστρεψε στη Ριτσώνα… Κλάμα η ελληνίδα γιαγιά κλάμα και οι μητέρες από τη Συρία καθώς στο πρόσωπο της γιαγιάς είδαν την μητέρα τους. Μια άλλη γιαγιά χαιρετά την νεαρή γιατρό καθώς έφευγε το βράδυ και ενώ γυρνά να φύγει, η θλιμμένη νεαρή μάνα σηκώνεται ξαφνικά πέφτει στην αγκαλιά της ελληνίδας γιαγιάς και κλαίει με λυγμούς για ώρα. Τι και αν δεν γνωρίζουν την γλώσσα τι και η θρησκεία είναι διαφορετική δύο πρόσωπα αγκαλιάζονται και κλαίνε σε μια ιερή στιγμή που δύσκολα περιγράφεται και όσοι τη ζήσαμε δύσκολα θα την ξεχάσουμε…
Τις σκέφτομαι τώρα που θα προσπαθούν να κοιμηθούν στον καταυλισμό τρέμοντας για τα φίδια που περιφέρονται….
Σήμερα θα προσευχηθώ το βράδυ να μην σκέφτονται τα φίδια αλλά την υπέροχη μέρα που περάσαμε…