Άνθρωποι μονάχοι

Αφήσαμε το σπίτι μας λίγο μετά τις 8 μ.μ. και μπήκαμε λίγο πριν τις 2.30 π.μ. Ξέχασε η γυναίκα μου κάποιο θερμαντικό ανοικτό σκέφτηκα καθώς μπήκα στο σπίτι, αλλά το θερμόμετρο στο σαλόνι έδειχνε 15 βαθμούς και έμοιαζε με 25 μετά τη σημερινή μας εξόρμηση.
Τι θα θυμάμαι;
Τον Τιμόθεο που τουρτούριζε και έλεγε θα πεθάνω από το κρύο (ξαπλωμένος σε ενα χαρτόνι κάτω από ένα θρησκευτικό ίδρυμα, σκεπασμένος με ενα σλιπινγκ μπαγκ, που ανάγκασε τον Ηλία από την παρέα μας να γυρίσει στη βάση μας για να φέρει κι άλλες κουβέρτες, που παρόλα τα παρακάλια μας μαζί με τη Νίκη δεν πείστηκαν να τους πάμε σε κάποια δομή φιλοξενίας… Εκατοντάδες συνανάνθρωποι μας για τους δικούς τους λόγους παραμένουν αυτή τη κρύα νύκτα στο δρόμο… Και κάποιοι χωρίς κουβέρτες…
Του δώσαμε υπόστρωμα και μια ολοκαίνουργια κουβέρτα (προσφορά της αδελφής ενος εθελοντή μας -αρκετές κουβέρτες) και δήλωσε πανευτυχής καθώς τον σκεπάζαμε και τον καληνυχτίσαμε…
Τον ηλικιωμένο κύριο που άρχισε να χορεύει όταν του δώσαμε ένα εκπληκτικό υπόστρωμα που μας πρόσφεραν. …. Τον είδαμε να κουβαλά και να στρώνει την πραμάτεια του σε μέρος που έκοβε λίγο το κρύο (δείτε στην αρχή του βιντεο) …
Τον Ισμαήλ που τον πιάσαμε μαζί με τη Γιώτα ( εθελόντρια που ήρθε μαζί μας για πρώτη φορά ) “επ’ αυτοφόρω” να ορμά στα σκουπίδια και να μαζεύει ότι έβρισκε και τον “αναγκάσαμε” να πετάξει όλα τα φαγητά του….
Του προσφέραμε διπλές δόσεις ζελέ τυράκι δύο μερίδες φαγητό ψάρι με πατάτες και ντομάτες γεμιστές, γεμάτο μπουκάλι καυτής σοκολάτας αντι ποτηριού, πολλούς κουραμπιέδες, ψωμιά και έφυγε πανευτυχής γιατί το βραδινό του δεν θα ήταν από τον κάδο αποριμμάτων… Λίγο αργότερα που τον πέτυχα στο σημείο που είχε ξαπλώσει μας ευχαριστούσε ….
Δεκάδες πρόσφυγες γυναίκες και μωρά κατά τις 1 π.μ. περπατούσαν στο δρόμο καθώς πηγαίναμε στη πλατεία Βικτωρίας όπου δεκάδες πεινασμένοι μετανάστες έκαναν ουρά για να φάνε λίγο φαγητό….
—————–
Το βιντεάκι αυτό αφιερώνεται στή μνήμη του κ. Κώστα που έφυγε …. ( για τους παλαιότερους μας εθελοντές)