Είναι Κούρδος Γιεζίντι και κλαίει σαν μικρό παιδί μόλις κάθομαι λίγο να και τον ρωτώ για την ιστορία του. Κοιμάται σε μια πλατεία μόνος χωρίς κουβέρτα …
Σε λίγο βγάζει μερικές φωτογραφίες με λυγμούς και μου τις δείχνει…
Σε μια φωτογραφία διακρίνω δύο τρίχρονα αγγελούδια δίδυμα μαζί με τον ίδιο αγνώριστο(κουστούμι όμορφος καθαρός) και μια πραγματικά πολύ όμορφη και γλυκιά κοπέλα που αποτελούσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια τον δικό του μικρό ιδιωτικό παράδεισο. Κλαίγοντας συνεχώς μου λέει την ιστορία του με τα λίγα ελληνικά του.
Δεν ξέρει τι κάνει η οικογένεια του, εδώ είναι μόνος και κοιμάται έξω..
Θέλει να γυρίσει πίσω. Δεν ξέρουμε τίποτα άλλο για αυτόν.
Θα προσπαθήσουμε τις επόμενες μέρες μήπως μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε εφόσον είναι εφικτό.
Το φαγητό η κουβέρτα και η ζεστή σοκολάτα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και για τον ίδιο χθες βράδυ….
Ένα χάιδεμα στον ώμο και λίγο ενδιαφέρον από δυο ξένους για αυτόν ίσως ήταν πιο χορταστικό γεύμα σκεφτόμουν καθώς φεύγαμε από την πλατεία….
( από την χθεσινή έξοδο μας…)
——————————————————————
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε επαφή με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης για την επιστροφή στην οικογένεια του άστεγου Κούρδου Γιεζίντι φίλου μας μέσω αστυνομικού που ασχολείται με ζητήματα επαναπατρισμού μεταναστών.