Περίπου 150(;) μετανάστες από τη Συρία μέσα στη βροχή περιμένουν…

Να σας φέρουμε σοκολάτα και φαγητό; ρώτησα μια παρέα εξ αυτών ενώ πολλοί δίπλα μας χόρευαν και τραγουδούσαν με πολύ ενθουσιασμό. Στοιβαγμένες γυναίκες και μικρά παιδιά σιωπηλά κάθονταν μες τη βροχή ενώ άλλοι προσπαθούσαν να κοιμηθούν . Η ώρα ήταν 10.30 μ.μ. και η  βροχή δεν σταματούσε, το κρύο και η υγρασία ανυπόφορα σε διαπερνούσαν. Οι πρόχειρες τέντες μόλις και κρατούσαν το νερό που πολλές φορές έπεφτε κάτω σαν βρύση όταν μαζεύονταν πολύ κα αλίμονο αν ήσουν από κάτω ή κοντά.

Κάποιος που μιλούσε αγγλικά, ευγενικά μου απάντησε να φέρουμε για τα μικρά παιδιά της παρέας. Μου εξήγησε ότι κάνουν απεργία πείνας και σε 15 λεπτά ενώ τους κοιτούσα με πολλές σκέψεις είναι η αλήθεια εκεί απέναντι από τη Βουλή πάνω από τη πλατεία Συντάγματος έφθασε το φορτηγάκι μας και άλλα 3 αυτοκίνητα με τους εθελοντές μας. Δεν θυμάμαι 10 περίπου χρόνια δράσης να έφυγε τόσο γρήγορα η καυτή σοκολάτα μας ( περίπου 80 κιλά) και με τόση τάξη. Θαυμαστή οργάνωση των Σύριων μεταναστών που με περίσσευμα ευγένειας και αξιοπρέπειας με άπειρα ευχαριστώ δέχτηκαν το περίσσευμα της αγάπης της πόλης των Αθηνών μέσα από την ανώνυμη προσφορά των εθελοντών μας που για μια ακόμη φορά θέλουμε να ευχαριστήσουμε. Εχετε καλή καρδιά οι Ελληνες μας έλεγαν πολλοί εξ αυτών. Αξιοπρεπείς με τάξη και ευγένεια με συμμετοχή στη διανομή και εξαιρετική ευγένεια ( μας άφησε άναυδους ) υπομονετικά να περιμένουν χωρίς φωνές και σπρωξίματα που έχουμε δει άλλες φορές ενώ συνεχώς μας έλεγαν ευχαριστώ στα ελληνικά.Μιαμιση ώρα περίπου με φοβερό κρύο και υγρασία θαύμασα το κουράγιο και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων. Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές ενώ προσπαθώ να ζεσταθώ από το κρύο και τη βροχή που φάγαμε ( το τονίζω για να σημειώσω ότι έξω αυτή την ώρα 3.06 π.μ. εκτεθειμένα βρίσκονται μικρά παιδάκια ) σκέφτομαι τις εικόνες αυτές και τις συζητήσεις που είχαμε με πολλούς εξ αυτών που αυτή την ώρα δεν είναι στα σπίτια τους άλλοι άστεγοι σε μια ξένη χώρα σε μια ξένη ήπειρο…
http://www.naftemporiki.gr/story/885226/deka-imeres-sto-suntagma-oi-suroi-prosfuges

Πόλεμος εγκατάλειψη σπιτιών φίλων συγγενών για να γλιτώσουν… Και σε λίγες μέρες ένας άστεγος Μεσσίας θα είναι αφορμή για την πιο ζεστή οικογενειακή γιορτή του χρόνου…. Και το βλέμμα των μικρών παιδιών που αυτή την ώρα είναι έξω με βάζει σε πολλές σκέψεις…

Ευχαριστούμε όσους πρόσφεραν την σημερινή νύκτα… Δώσαμε φαγητό στα μικρά παιδάκια. Η καυτή σοκολάτα ήταν φάρμακο για το κρύο, οι κουβέρτες και ότι άλλο δώσαμε ήταν χρήσιμες σε μια τέτοια νύκτα και δράττομαι της ευκαιρίας να παρακαλέσω και πάλι για κουβέρτες και χειμωνιάτικα ρούχα,αδιάβροχα, ομπρέλες …..
Έκπληκτοι φύγαμε και δεν είδαμε κάτω πεταμένο ούτε ένα ποτηράκι…
Συνεχίσαμε την έξοδο μας στα γνωστά μας στέκια έστω και πολύ πιο αργά…

Μας πρόσφεραν :

Το κείμενο αυτό γράφτηκε στις 3 το πρωί.