Αγαπώ τους τρελούς και πολύ τους συλλογιούμαι

“Αγαπώ τους τρελούς και πολύ τους συλλογιούμαι. Δεν είναι οίχτος αυτό, αφού οίχτος είναι το περίττωμα της καλοζωϊσμένης ψυχής. Είναι αληθινή αγάπη, γεμάτη τρυφερότητα και σεβασμό, προς το νέο και παράξενο πλάσμα, που βγήκε από τη βαρετή και ομοιόμορφη πλειοψηφία των λογικών ανθρώπων και κινείται πια μέσα στους δικούς του νόμους. Μονάχα στην Ανατολή βρήκα τους ανθρώπους τόσο σοφούς, ώστε να έχουν την ικανότητα να καταλάβουν έναν τρελό. Μόνο που εκεί πλησιάζουν με περισσότερη θρησκευτικότητα το μυστήριό του. Τον αντικρύζουν σαν έναν Άγιο, ένα πλάσμα που ο Θεός του πήρε πίσω το φτωχό ανθρώπινο πνέμα και του φύσηξε μέσα στο μυαλό την υπέρτατη και αξεδιάλυτη σοφία Του, κάνοντας το νου του να σαστίσει μπροστά στο θάμα μια υπεράνθρωπης νόησης.
Αυτό όμως που νιώθω εγώ κοντά στους τρελούς είναι μια συγκίνηση που δονείται από αγάπη και από δίψα κατανόησης. Γιατί είμαι βέβαιος πως υπάρχει μια εστία μυστικής σοφίας κάτω από το μαύρο ντουμάνι της τρέλας, μια φωτιά κεραυνού, σκεπασμένη από τη χόβολη του σταχτωμένου λογικού”.

Έλαβα ένα μήνυμα από φίλο της ομάδας της Πέμπτης για τον ξενώνα που πηγαίνουμε με ένα τσάι κι ένα κουλούρι κάθε εβδομάδα…το έπαιξαν και οι ειδήσεις άλλωστε και ο κόσμος “ενημερώθηκε”: έκανε βουτιά θανάτου από τον 4ο όροφο ο Νίκος. Το πόρισμα γράφτηκε αμέσως στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες: έκπτωση νοητικής λειτουργίας, κατάθλιψη και ψυχική νόσος.
Αυτό με έκανε να ανατρέξω στο δραματικό κείμενο του Μυριβήλη με τίτλο “Οι νεκροί που θυμούνται” από το Γαλάζιο Βιβλίο, και συγκεκριμένα στο παραπάνω απόσπασμα.
Πόσους “τρελούς” έχουμε συναντήσει κι έχουμε χάσει την τελευταία διετία; Ο κύριος Ανδρέας που έδειχνε ψηλά στο δέντρο και μας ρωτούσε “Να, Τον βλέπεις;”. Η κυρία Σωσώ πού είναι; Νοσηλεύεται κάπου ή έφυγε για το αιώνιο ταξίδι; Την ψάχνουμε για να τραγουδήσουμε πάλι παρέα…ο κύριος Κώστας, τώρα ο Νίκος προστίθεται στη “μαύρη λίστα”..κι άλλοι πολλοί…

Δεν έχω να πω κάτι..απλά να ευχηθώ αυτό που λέει ο Μυριβήλης στο τέλος του ίδιου κειμένου: να είναι “μεγάλη η απολύτρωσή τους από τη μνήμη του σώματος. Η φλόγα της λαμπάδας ξεκόλλησε επί τέλους από την άφτρα του φυτιλιού και πέταξε ταψήλου. Η χαρά της φυγής”. Καλό ταξίδι Νίκο.. Καλό ταξίδι σε όλους τους “τρελούς” που έφυγαν… δώστε και σε εμάς λίγη από την τρέλα σας και την αγιοσύνη σας…

                                                                                                                  .

Κείμενο εθελόντριας της ομάδας της Πέμπτης.

Στη μνήμη του Νίκου που έφυγε στις 10 π.μ. την Παρασκευή 19/9/2014. Το βράδυ στον ξενώνα φιλοξενίας του Δήμου ΑΘΗΝΑΙΩΝ μαζί με τους συγκάτοικούς του, συναντήσαμε μόνο το αποτύπωμα του στο δρόμο και μας γέμισε θλίψη και πόνο….
Η κυρία Σωσώ, οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι έφυγε και εκείνη για το μεγάλο ταξίδι….