Σκέψεις από τη χθεσινή νύχτα, που συσχετίζονται με τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε μετά το κείμενο που διαβάζετε.
Η οδός Δεληγιώργη, μετά την ξαφνική αποχώρηση του κ. Διονύση, που δίνει τη μάχη του σε νοσοκομείο της Αθήνας με δύσκολους όρους, ( προσπαθούμε, αλλά δε βρέθηκε θέση στην εντατική…) καθάρισε. Συνεργεία του Δήμου ξήλωσαν την παράγκα με τα φωτάκια του Διονύση και των φίλων του, που αναζητούν τόπο εν τω καταλύματι και αυτοί.
Όμορφη εικόνα, οι αγκαλιές των νεαρών εθελοντών – εθελοντριών μας με τα μικρούλια που φιλοξενούνται στον ξενώνα του Ερυθρού Σταυρού, λίγο πάνω από την πλατεία Κουμουνδούρου. Οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί είναι ζεστές και όμορφες με τα μικρά και τις μητέρες τους.
Ένα σφίξιμο νοιώθω κάθε φορά που περνώ από τον καθαρό πλέον δρόμο που έμενε συνήθως ο κ. Κώστας.
Ο κ. Γιάννης σφαδάζει από τους πόνους και πάλι. Δεν βρέθηκε στο νοσοκομείο τις προηγούμενες μέρες από τι πάσχει. Αρνείται να μετακινηθεί για να τον πάμε σε ξενοδοχείο τουλάχιστον. Στη κυριολεξία δεν μπορεί να κουνηθεί. Δεν θέλει να φωνάξουμε ασθενοφόρο. Δεν έχει καλή εμπειρία με τα νοσοκομεία. Ειδικά αυτή τη περίοδο αν είσαι άστεγος και τοξικομανής. Μιλήσαμε με γιατρό στις 1 το πρωί αλλά η βοήθεια που προσφέραμε ήταν πολύ μικρή.
Λίγο πριν τις μία το πρωί και το τηλέφωνο εθελοντή χτύπησε. Από τον ξενώνα του Δήμου Αθηναίων ( ξενοδοχείο ) που φιλοξενεί δεκάδες Έλληνες ηλικιωμένους και όχι μόνο ζήτησαν να τους επισκεφτούμε… Η ανάγκη για λίγη παρέα, μια χειραψία, μια ευχή, πιο δυνατή και από την πείνα και το κρύο πολλές φορές ….
Ομόνοια λίγο πριν της 2 π.μ. δεκάδες τοξικομανείς περιφέρονται. Ενα χαμόγελο μια ευχή, μια ζεστή σοκολάτα και ένα πιάτο ζεστό φαγητό σπάει λίγο το παγωμένο τοίχο στις καρδιές.
Η φωτισμένη Αθήνα κρύβει τη γύμνια της και τις πληγές της δείχνοντας και την αδυναμία της να σηκώσει τον πόνο από εκεί που περισσεύει…
Γράφω αυτές τις γραμμές, περιμένοντας τους γονείς μου και τα αδέλφια μου και με τη σκέψη σε όσους είναι μόνοι αυτές τι μέρες …
Καλά Χριστούγεννα!!!
-
- Η επίσημη Αθήνα…
-
- Αλλη μια εξόρμηση σε πλατείες και στενά.
-
- Εθελοντές ετοιμάζονται για διανομή
-
- Ολοι μαζί μπροστά από το φορτηγάκι μας.
-
- Ενα αχνιστό πιάτο φαγητό πάντα έχει την τιμητική του.
-
- Δύσκολες ώρες σε δύσκολους δρόμους
-
- Η σκούπα του άστεγου.
-
- Ενα ποτήρι ζεστή σοκολάτα.
-
- Μια εξυπηρέτηση. Η σοκολάτα να μπει στο μπουκάλι παρακαλώ.
-
- Νεαροί εθελοντές μας…
-
- Νεαρη εθελόντρια παραμονές Χριστουγέννων άλλωστε…
-
- Αστεγος…
-
- Ο δρόμος του κ. Κώστα που έφυγε ….
-
- Ο δρόμος του κ. Κώστα που έφυγε αυτή τη χρονιά…
-
- συρματόπλεγμα, graffiti και κουβέρτα για στέγνωμα..
-
- Αυτός ο κάδος σκουπιδιών χθες ήταν κανονικός…
-
- Η κάρτα μας που έγινε αφίσα πάνω στο φορτηγάκι μας..
-
- Εθελοντές σε δράση.
-
- Αχνιστή σοκολάτα , αχνιστό φαγητό , και μελομακάρονα λόγω της μέρας.
-
- Ενας την κανάτα άλλος τα ποτήρια, αλλος το ψωμί, άλλος το φαγητό…
-
- Σε σκοτεινά σοκάκια αναζητώντας τον άνθρωπο…
-
- Χωρίς λόγια,,,
-
- Στο ξενοδοχείο που ο Δήμος Αθηναίων φιλοξενεί δεκάδες έλληνες άστεγους. Νεαρή εθελοντρια κερνά γλυκά αργά μετά τα μεσάνυκτα…
