Μια εθελόντρια μας γράφει.
«Και δεν ζω και δεν έχω πεθάνει…»
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Σιγά σιγά άρχισε να κάνει την εμφάνιση του Το πρώτο κρύο. Μια είδηση από το τηλέφωνο για κάποιο σπίτι που κάηκε και τα μέλη του σπιτιού έπρεπε να περιφέρονται για να κοιμηθούν μέχρι να τακτοποιηθούν … Ξύπνησαν μνήμες καλοκαιριού τότε που επισκέφτηκα την ομάδα του «Πλησίον» σαν εθελόντρια…
Βράδυ, με την θερμοκρασία αρκετά ανεβασμένη, τα κρουασάν φορτωμένα και το παγωμένο τσάι έτοιμο να δροσίσει λίγο τους συνανθρώπους μας που δυστυχώς δεν μπορούσαν να είναι μέσα σε ένα δωμάτιο με το αιρκοντίσιον στο φουλ…
Αστεγη Ελληνίδα κοιμάται στο κέντρο της πόλης. Από τις πρόσφατες εξορμήσεις του Πλησίον.
Ενώ η ώρα ήταν μεσάνυχτα ο οδηγός του αυτοκινήτου σταματάει απότομα και γυρίζει πίσω… Απορημένοι γιατί εμείς εκεί δεν είχαμε δει κανέναν άστεγο ρωτάμε τι έγινε… – Περιμένετε και μην κατέβει κανείς… ήτανε η απάντηση. Όπως παρκάρει, βλέπουμε ένα νεαρό ξαπλωμένο κάτω στο πεζοδρόμιο να κοιμάται – έτσι τουλάχιστον κατάλαβα με την πρώτη ματιά.
Πάω να κατέβω αλλά δεν με αφήνουν. Οι πιο έμπειροι κατέβηκαν γρήγορα και τους βλέπω να τρέχουν, να γονατίζουν και με πολύ προσοχή να βγάζουν την σύριγγα από το χέρι του χρήστη που τον είχε πάρει ο ύπνος κάτω από την επίδραση του ναρκωτικού…
Σοκαρίστηκα γιατί δεν αντέχω σε τέτοια θεάματα. Με δάκρυα στα μάτια ευχαρίστησα τον Θεό που έχει βάλει τόση αγάπη και θέληση στα παιδιά αυτά να ασχολούνται και να νοιάζονται για όλους αυτούς τους ανθρώπους…
Αν δεν τον είχαν δει μπορεί το πρωί να ήτανε πεθαμένος. Ένα νέο παιδί – που κανείς δεν ξέρει πως έφτασε να κοιμάται στα πεζοδρόμια , ευγενέστατο μέσα στην όλη την ταλαιπωρία, τους ευχαρίστησε με ένα χαμόγελο ζωής…
Μια βραδιά γεμάτη με τον πόνο των συνανθρώπων μας …
Σε μια άλλη πλατεία με πολλά φώτα, μια κυρία ξαπλωμένη στο μαντράκι που είχε η πλατεία στεκόταν ξύπνια δίπλα στο γιό της που κοιμόταν . Με δάκρυα στα μάτια παίρνει το τσάι και αφού μας ευχαρίστησε μας έδειξε το σπίτι που νοίκιαζε πριν η ανεργία της κτυπήσει την πόρτα…
Δυο καταστάσεις διαφορετικές με κοινό –θλιβερό- παρονομαστή το πεζοδρόμιο .
Δυστυχώς, είμαστε ένα βήμα πριν ο Χειμώνας κάνει αισθητή την παρουσία του και ενώ σκέφτομαι με ποιο τρόπο θα κρατήσω το σπίτι μου ζεστό για να μην κρυώσω , κάποιοι εκεί έξω προσπαθούν να βρουν ένα δέντρο, ένα χαρτόκουτο, ένα παγκάκι για να κοιμηθούν…
Κ.Ν. (19-10-2013)