Αθήνα 17 Δεκ. 2012
Δημοσιεύω δύο αποσπάσματα από μηνύματα που πήραμε.
Πρώτο μήνυμα
Από το πρόεδρο του ΒΕΝΙΑΜΗΝ που συνεργαζόμαστε λάβαμε σήμερα το πρωί αυτό το μήνυμα.
” Μήπως μπορείτε να προμηθεύσετε στο αγοράκι της κυρίας ….. 7 χρόνων ένα ζευγάρι παπούτσια #32 και μία φόρμα;”
Απόσπασμα από άλλο μήνυμα…
…. Τα μάτια μας συνάντησαν το στρόγγυλο σοκολατένιο χαμογελαστό προσωπάκι του. Με περιέργεια σκύψαμε να δούμε την οθόνη του σαραβαλιασμένου κινητού. Δεν έπαιζε, άλλα έβλεπε ασταμάτητα και με επιμονή ένα πορτοκαλί ΠΑΡΙΖΑΚΙ.
Τόσο κοντά είναι ο πλησίον….
Ένα παιδί. Ένα ορφανό. Ένα φτωχό σπιτικό. Ένα σχολείο. Ένας μετανάστης. Ένας αλκοολικός. Ένας Ελληνας. Ένας τοξικομανής. Ένας φυλακισμένος. ΈΝΑΣ ΆΣΤΕΓΟΣ.
ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ.
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ.
Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ.