Πριν διαβάσετε τις σκέψεις μου παρακάτω δείτε τα links που αναδημοσιεύω.
Χθες βράδυ, αποφάσισα να βγω με την ομάδα της Δευτέρας του ΠΛΗΣΙΟΝ. Είπα να δω μέσα από τα μάτια των «άθλιων» των Αθηνών, τα αποτελέσματα της αστυνομικής επιχείρησης «Ξένιος Ζευς».
http://www.naftemporiki.gr/video/video.asp?id=54993&s=0
http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/metanastes?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&utm_campaign=tvxs
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=469894
http://news247.gr/eidiseis/koinonia/o_ksenios_zeys_sta_diethnh_mesa_enhmerwshs.1884378.html
http://ikritimas.blogspot.gr/2012/07/blog-post_912.html
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=452269
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=470059
Γνωστό το τελευταίο διάστημα το δρομολόγιο και κάπου εκεί, στην πλατεία Κουμουνδούρου και στα γύρω στενά συνάντησα την ομάδα εθελοντών του Πλησίον.
Για μια ακόμη φορά προβληματισμένος κοιτούσα τα δεκάδες κινέζικα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας, και τους έρημους νυχτερινούς δρόμους με συναισθήματα ανάμεικτα….
Οι χρήστες ουσιών στις θέσεις τους (το εμπόριο καλά κρατεί….) και η φρίκη, όσο και να συνηθίζεται ως θέαμα, παραμένει φρίκη….
Έλληνες και ξένοι τοξικομανείς παρέα, αντιμετωπίζουν τις υψηλές θερμοκρασίες και η λαχτάρα τους για το παγωμένο ρόφημα με κάνει λίγο να σταματήσω να συλλογιέμαι…
Η έγκυος και άστεγη Ελληνίδα τοξικομανής όρθια, αναζητεί κι άλλο παγωμένο αναψυκτικό και η εικόνα της απλά δίνει ένα ακόμη ράπισμα στην κουλτούρα και τον πολιτισμό μας… Ένα άθλιο παντελόνι χωρίς μπλουζάκι η κοπέλα αυτή περιμένει δίπλα στον πατέρα του παιδιού μαζί με άλλους μετανάστες ένα ακόμη μωρό….
Ο μεσήλικας κ. Κώστας προβληματισμένος, λίγο πιο κάτω από τη σκούπα που γίνεται, όπως μας είπε ….
Δεν έχει χαρτιά, του τα έκλεψαν. Είναι νόμιμος στην Ελλάδα, αλλά χαρτιά δεν υπάρχουν. Στο κομπιούτερ είναι περασμένος μας είπε, αλλά…
Καθώς μόνος σκυφτός μας αποχαιρετούσε στο τέλος εκεί στο άθλιο αυτό στενό, σκεφτόμουν τις μίζες, τα υποβρύχια, τις σπατάλες, το Κολωνάκι, τη Μύκονο, τη μικρασιατική καταστροφή το 1940, την πείνα, την εξαθλίωση, τους Έλληνες μετανάστες στην Αμερική, στο Βέλγιο στα ορυχεία, στη Γερμανία…
Σκέφτομαι την πείνα σε γωνιές του πλανήτη, τη Συρία, το Σουδάν, τις πολυτελείς εκκλησίες, το χριστεπώνυμο πλήρωμα, τη χριστιανική Δύση, τις πολεμικές βιομηχανίες, τους άθλιους Φαρισαίους, τον ματωμένο και άστεγο Χριστό και άντε να βγάλεις άκρη….
Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, όταν λίγα μέτρα από μια εκκλησία, ένα 20χρονο παιδί ετοιμαζόταν να βυθιστεί στο κόσμο της άσπρης σκόνης.
15 χρόνο αμούστακο παιδί έφυγε από την πατρίδα του . Του υποσχέθηκαν παράδεισο στην Ελλάδα. Οι γονείς του Μουαμάρ δεν ξέρουν τίποτα για τον ενήλικο πια γιο τους. Μιλάμε συχνά, αλλά δεν ξέρουν ότι κάνω χρήση, μου είπε…. Γνώρισε από την καλή και την ανάποδη την ελληνική πραγματικότητα, τον μύησαν στην πρέζα και νάτος, έτοιμος μπροστά μου, να φύγει για τον ιδιωτικό του θολό παράδεισο… Πόνος, μοναξιά, οργή, θυμός, συναισθήματα που τα θολωμένα μάτια του εκτόξευαν για αυτούς που τον εξαπάτησαν και ήρθε Ελλάδα, για αυτούς που τον παρέσυραν στις ουσίες. Βρίσκεται 1,5 χρόνο τώρα στο δρόμο και εκλιπαρούσε ασταμάτητα, να του δώσουμε πολλά κουλούρια, νερά και τσάι…
Ίσως στο μυαλό του να ήταν η αυριανή του δόση και έψαχνε μερικά ψιλά… Παρόλο που με διαβεβαίωνε συνεχώς ότι ήταν η τελευταία του δόση. Φυσικά δεν το πίστευε ούτε ο ίδιος.
Πετσί και κόκκαλο, γυμνός από τη μέση και πάνω, έλυσε το κορδόνι στο αθλητικό του παπούτσι για να δέσει το χέρι για να βαρέσει, μέσα στον απόηχο γέλιων και φωνών από το μπαλκόνι πάνω του…
Στο μεγάλο υπαίθριο ξενοδοχείο κάτω απ τις γέφυρες χθες για πρώτη φορά τους τελευταίους μήνες δεν κοιμόταν κανείς.
Σκούπα και εδώ . Δεκάδες, τους μάζεψαν το προηγούμενο βράδυ. Στους λίγους και μουδιασμένους γεμάτους απόγνωση για το μέλλον τους μετανάστες, που τους βρήκαμε όρθιους, δώσαμε εκτός από το κέρασμα και λίγο από το χρόνο μας.
Η απόγνωση και η θλίψη διάχυτη. Μας είπαν αρκετά για τον αντίκτυπο των επιχειρήσεων σε αυτούς και τους φίλους τους.
Η αγωνία για φίλους. Και μετανάστες με χαρτιά στοιβάζονται στις κλούβες και σε τόπους συγκέντρωσης…. Δεν θέλω να σκέφτομαι τη κόλαση της ζέστης και τους στοιβαγμένους ανθρώπους…. Έστω και για λίγα λεπτά. Πολλοί εξ αυτών νηστεύουν την περίοδο αυτή ( Ραμαζάνι) . Και όλη την ημέρα δεν τρώνε και δεν πίνουν.
Είναι που είδα πρόσφατα τη ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» (http://goo.gl/JLben) και έχω την ελπίδα ότι κάποιοι θα δείχνουν ευαισθησία στους ταλαίπωρους συνωστισμένους «άθλιους» των Αθηνών.
Στην ταινία κάποιος έβρεχε με λάστιχο τους συνωστισμένους Εβραίους που τους πήγαιναν για σαπούνι.
Εξ άλλου αρκετοί ένστολοι μας ενθάρρυναν όλο αυτό τον καιρό και μας συμπαραστάθηκαν με διάφορους τρόπους. Μια φορά μάλιστα μια παρέα σε ένα περιπολικό, μας έδωσαν ότι είχαν αγοράσει για την βραδινή τους βάρδια να το προσφέρουμε στους άστεγους μετανάστες.
Όσοι ακόμη μπορούν, ας σκορπούν έστω και λίγα ψήγματα αγάπης … Στην παγωμένη και γεμάτη μαύρες πινελιές πατρίδα μας… Παρόλο τον καύσωνα.
Εν τω μεταξύ μεταφέρω εικόνα γνώριμη στην ελληνική επαρχία. Κυριακή 5 Αυγ. 8 μ.μ. Μια ομάδα Πακιστανών ξεθεωμένοι γύριζαν από τα χωράφια με τα πόδια … Η εξωτερική εμφάνιση δεν περιγράφεται…. Μου έλεγε λοιπόν ντόπιος ότι εργάζονται σαν σκλάβοι όλη μέρα ανασφάλιστοι για 10 ευρώ…..
Εθελοντής μου είπε χθες στο σημείο αυτό, εκεί δίπλα στους εξαθλιωμένους άστεγους φίλους μας να δω τη ταινία «He who must die» με την Μελίνα Μερκούρη ( www.tvxs.gr/node/19796 ) και κλείνω τις σκέψεις μου με το παρήγορο πέρασμα μιας μηχανής μεγάλου κυβισμού με δυο νέα παιδιά πάνω. Περασμένα μεσάνυχτα και σταμάτησαν εκεί να προσφέρουν κάτι στους άστεγους…
Τα είπαμε για ένα δεκάλεπτο με το ζευγάρι ιδιοκτήτες καφετέριας που κάθε βράδυ, ότι περισσεύει το φέρνουν και το μοιράζουν εκεί και σε αλλά σημεία της πρωτεύουσας. Θαύμασα με το καθαρό βλέμμα της κοπέλας, που αναθάρρησε από την παρουσία μας και έβγαλε το κράνος… Υπάρχει ακόμη ελπίδα. Υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή, κουράγιο και αγάπη και ελπίζω τελικά το μαύρο πέπλο του ρατσισμού να μην καλύψει την Ελλάδα …
Υ.Γ. O γράφων το άρθρο αυτό σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζει και δεν αθωώνει τους εγκληματίες μετανάστες όπως ο αδίστακτος νεαρός δολοφόνος της Πάρου που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης , δεν είναι αντίθετος με το συμμάζεμα της πρωτεύουσας και των μέτρων μείωσης της εγκληματικότητας, αλλά από την άλλη τονίζει τη φιλόξενη και φιλάνθρωπη στάση που πρέπει ως κοινωνία και μάλιστα χριστιανική να έχουμε…