Αστεγοι κοιμούνται...
Αθήνα.
Λίγο μετά τις 10 ξεκίνησε η ομάδα μας μαζί με 2 άλλες ανεξάρτητες ομάδες που ήρθαν μαζί μας και τρεις πανεπιστημιακοί καθηγητές και μια ομάδα 5-7 εξαιρετικών εθελοντών εκ των οποίων η μια είναι ψυχολόγος και προσφέρθηκε σε τακτική βάση να συμπαρίσταται στους ανθρώπους των δρόμων.
Γενικά σχηματίστηκε απροσδόκητα μεγάλη ομάδα 35 περίπου ατόμων με το μειονέκτημα του συντονισμού αλλά και το πλεονέκτημα της αφύπνισης και ενεργοποίησης ευρύτερων ομάδων της κοινωνίας μας που είναι και σκοπός της ομάδας μας. Επίσης μια εξαιρετική κοπέλα ήρθε μαζί μας πρώτη φορά μετά το ρεπορτάζ της ΝΕΤ αφού μας βρήκε μέσα από τον ιστοχώρο αυτό τηλεφωνώντας στον πρόεδρο του ΠΛΗΣΙΟΝ.
Λίγοι ήμασταν ο συνδετικός κρίκος των ομάδων αυτών αλλά είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον το πόσο όμορφα συντονιστήκαμε τελικά και συνεργαστήκαμε.
Ο Σάκης με το χτυπημένο πόδι από τη Αλγερία όταν τον ξύπνησα διακριτικά (αν κοιμόταν κάτω από τις κουβέρτες δεν ξέρω ) κάπου στη Πειραιώς μου είπε αιφνιδιάζοντας με απλώνοντας το χέρι του ότι αγάπη ζητάω, μόνο αυτό… Στη συνέχεια κλαίγοντας μας είπε πολλές φορές ότι τον χτύπησαν ρατσιστές και συζητώντας αρκετή ώρα μαζί του και η ψυχολόγος της παρέας ανανεώσαμε το ραντεβού για κάποια επιπλέον υποστήριξη.
Περιστατικά σαν του Σάκη μας δείχνουν την ανάγκη συνεργασίας φορέων της πόλης για να αντιμετωπιστούν τα πολυσύνθετα προβλήματα των ανθρώπων αυτών…
Η ελληνίδα άστεγη δίπλα με τον Μαροκινό άνδρα της ( έτσι τουλάχιστον μου είπαν … ) ήθελε διαβατήριο για αναζήτηση καλύτερης τύχης στο Μαρόκο… Εδώ δεν υπάρχει τίποτα μου ανέφερε….
Να αναφέρω επίσης το πανέμορφο περιστατικό με τον Δημήτρη στη Σολωμού που κοιμόταν μαζί με τη κοπέλα του και ο καημένος έτρεμε από το κρύο φροντίζοντας να σκεπαστεί καλύτερα η κοπέλα δίπλα του.
Ο Δημήτρης πρόσφερε το κόκκινο τριαντάφυλλο που είχε δίπλα του σε ένα μπουκάλι νερό στη νεαρή συνεργάτη μας Αναστασία…. Θυμήθηκα το εξαιρετικό video που έχουμε αναρτήσει και εδώ στο site μας και σκέφτομαι ότι όλα τελικά μπορούν να γίνουν….
Ευγενέστατος ο Δημήτρης θυμόταν από το προηγούμενο βράδυ τα ονόματα νεαρών συνεργατών μας και πέρα από τις κουβέρτες ο φαγητό και το τσάι πάντα μια ζεστή χειραψία και μια ολιγόλεπτη κουβέντα σπάει λίγο το ψύχος της ψυχής. Κυρίως το δικό μας….
Κάπου εκεί μας βρήκε και το συνεργείου του Δήμου ( ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ) που είχε δεχτεί κλήση από περαστικούς για τους άστεγους του δρόμου. Παλιά γνώριμη μια εκ των συνεργατών του Δήμου που μας είχε δει στο ίδρυμα αστέγων από τα πρώτα χρόνια της δράσης μας (2005 ) στο γραφείου του αντιδημάρχου και προέδρου του ιδρύματος τότε κ. Σκιαδά.
Έφυγαν για αλλού όταν μας είδαν μας ζήτησαν να πάμε φαγητό στα 2 κέντρα φιλίας που φιλοξενούσαν αστέγους και σε μια ομάδα άστεγων κοντά στο Σύνταγμα ( Φιλελλήνων ) πράγμα που κάναμε και μας πήρε αρκετή ώρα …. Πήγαμε αρκετές μερίδες φαγητού , αφήσαμε πολλά κουλούρια και λουκουμάδες και φύγαμε με λίγο πιο ζεστή τη καρδιά μας από την διάχυτη αγάπη που βλέπαμε…
Πρακτικές και κινήσεις που θα έπρεπε να είχαν κάνει οι εκκλησίας εδώ και χρόνια το κάνει τελικά η πολιτεία και ο Δήμος….
Να επισημάνω την πολλή ζεστή συμπεριφορά των νέων της Δημοτικής Αστυνομίας που ξαγρυπνούν στα παράξενα αυτά προσωρινά κέντρα ύπνου και τα χαρούμενα πρόσωπα τους…. Η Ελένη ο Σπύρος και τα άλλα παιδιά υπηρετούν και προσφέρουν υπηρεσία ανεκτίμητη αυτές τις δύσκολες μέρες . Η Μαίρη επίση δημοτικής υπάλληλος με χαμόγελο και χιούμορ αντιμετώπιζε τις αντίξοοες συνθήκες της αρωγής σε άτομα που χρήζουν πολύπλευρης βοήθειας.. Οπως η κοπέλλα με τα ψυχολογικά προβλήματα που κοιμόταν σε ενα μικρό καναπέ μπροστά μας και συχνά έπεφτε θύμα βιασμού ……
Οι ελλείψεις βέβαια τρομακτικές αλλά αυτά εκτιμώ ότι θα συζητηθούν μετά το κρύο και εφόσον υπάρχει ζέση στις καρδιές όλων και περισσότερων ομάδων που ενδιαφέρονται για το θέμα αυτό.
Το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό, το χιόνι έπεφτε αρκετές φορές αλλά η κατάσταση ήταν λίγο καλύτερη σε σχέση με τον παγωμένο αέρα της Δευτέρας…
Σε μια πλατεία η φωτιά ζέστανε κάπως τη κατάσταση για τα 7 άτομα που βρήκαμε εκεί και επισημαίνω το γεγονός ότι ηλικιωμένος κύριος μόνιμος κάτοικος της περιοχής κατέβαινε για παρέα με τους ανθρώπους αυτούς. Επίσης στη πορεία αυτή βρέθηκαν άνθρωποι που ζήτησαν να συνεργαστούν μαζί μας και να έχουμε επικοινωνία. Κάτι που το είδαμε και πέρυσι. Επίσης το ίδιο μας ανέφερε και η υπάλληλος του Δήμου στο κέντρο φιλοξενίας του Αγίου Μελετίου που μας ρώτησε αν χρειαζόμαστε άλλους εθελοντές.
Μετά τις 3 το πρωί τελείωσε και η εξόρμηση αυτή αφού επιστέψαμε στη βάση μας για να ξεφορτώσουμε τα σύνεργα της διανομής….